Przedmiotem artykułu jest przedstawienie dwóch możliwości posiadania samochodu dla celów zawodowych bez jego zakupu przez fizjoterapeutę prowadzącego działalność gospodarczą – praktykę zawodową. Pierwsza z nich to leasing, druga to najem długoterminowy. Na rynku istnieją specjalistyczne firmy – przedsiębiorcy zajmujący się leasingiem, często jednocześnie również wynajmem długoterminowym.
WPROWADZENIE
Samochód jako środek transportu ma istotne znaczenie i powszechne zastosowanie zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Jednakże koszty zakupu i utrzymania nowego samochodu są bardzo wysokie. Poza nabyciem samochodu na podstawie umowy sprzedaży w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą są także inne możliwości. Od lat popularny jest leasing samochodów przez przedsiębiorców, a w ostatnim czasie na popularności zyskuje najem długoterminowy samochodów.
LEASING – PODSTAWY PRAWNE
W polskim systemie prawnym leasing funkcjonuje stosunkowo od niedawna, ponieważ dopiero w 2000 r. został on uregulowany w Kodeksie cywilnym. O umowie leasingu traktują art. 7091–70917 Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z definicją ustawową przez umowę leasingu finansujący (leasingodawca) zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy (np. dilera samochodowego) na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu – leasingobiorcy (np. fizjoterapeucie) do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Umowa leasingu powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności.
Kodeks cywilny określa podstawowe obowiązki finansującego i korzystającego jako stron umowy leasingu. Natomiast szczegółowe obowiązki określa konkretna umowa. Przede wszystkim finansujący powinien wydać korzystającemu rzecz w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili wydania jej finansującemu przez zbywcę. Finansujący nie odpowiada wobec korzystającego za przydatność rzeczy do umówionego użytku. Finansujący obowiązany jest wydać korzystającemu razem z rzeczą odpis umowy ze zbywcą lub odpisy innych posiadanych dokumentów dotyczących tej umowy, w szczególności odpis dokumentu gwarancyjnego co do jakości rzeczy, otrzymanego od zbywcy lub producenta.
Jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy (np. kradzieży samochodu).
Korzystający obowiązany jest utrzymywać rzecz w należytym stanie, w szczególności dokonywać jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania, oraz ponosić ciężary związane z własnością lub posiadaniem rzeczy. Jeżeli w umowie leasingu nie zostało zastrzeżone, że konserwacji i napraw rzeczy dokonuje osoba mająca określone kwalifikacje, korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o konieczności d...
