Każdy człowiek dąży do tego, aby być niezależnym w dorosłym życiu. Niektórzy osiągają to bez problemu, inni muszą włożyć dużo wysiłku i energii, aby choć w części być niezależnym, a jeszcze dla innych niezależność w ogóle jest nieosiągalna. Zaburzenie, jakim jest mózgowe porażenie dziecięce, dotyczy wszystkich ludzi scharakteryzowanych powyżej. Chłopiec, którego studium przypadku przedstawiono w artykule, należy do tej grupy, która wytrwałością i dużym wysiłkiem, także swoich rodziców i terapeutów, dąży do tego, aby w dorosłym życiu być niezależnym mężczyzną.
Terapia w przeciągu lat była bogata w różne koncepcje pracy – dzięki staraniom rodziców i poprzedniego terapeuty Kuba trafił także na sesje Watsu i swoją osobowością, walką z trudnościami oraz otwartością rodziców motywował fizjoterapeutę do takiego udoskonalania terapii, aby była ona maksymalnie efektywna i zbliżała do wyznaczonego celu – niezależności. W dalszej części artykułu przedstawiono ostateczną wersję strategii usprawniania chłopca, która powstała we wrześniu 2014 r., po ponad roku udoskonalania.
MATERIAŁ I METODA BADAŃ
Przedmiotem badań jest analiza aktywności antygrawitacyjnej 5-letniego chłopca funkcjonującego na poziomie IV wg GMFCS (Gross Motor Function Classification System). Analizie zostały poddane dwa nagrania. Pierwsze zostało wykonane 25 września 2014 r., przed rozpoczęciem pierwszej serii terapii wg innowacyjnego projektu. Drugie nagranie, będące rejestracją ostatniego, czwartego badania, zostało wykonane 30 stycznia 2015 r. Projekt jest kontynuowany, a artykuł przedstawia tylko część jego wyników.
STRATEGIA TERAPII
Innowacyjność projektu terapii, którego skuteczność jest badana, przejawia się w wielu aspektach. Jednym z nich jest połączenie terapii w środowisku wodnym – hydroterapii z terapią na lądzie – kinezyterapią. Terapia w sali gimnastycznej odbywała się bezpośrednio po zajęciach na basenie. Czas pomiędzy terapiami był poświęcony wyłącznie na ubranie chłopca, zaspokojenie jego podstawowych potrzeb fizjologicznych oraz 15-minutowy przejazd na salę gimnastyczną mieszczącą się w osobnym budynku. Kolejnym innowacyjnym i ciekawym elementem była forma hydroterapii, jaką zastosowano. Terapią była indywidualna, 30-minutowa sesja Watsu.
HYDROTERAPIA – TERAPIA WATSU
Watsu (z ang. Water Shiatsu) jest formą wykorzystującą ruch, stretching [1] i mobilizację [2], które są skoordynowane z oddechem osoby leżącej w ciepłej wodzie [1]. Przez całą sesję pacjent jest podtrzymywany w bezpieczny sposób przez terapeutę, który planuje sesję Watsu w oparciu o jego indywidualne potrzeby. Sesja składa się z sekwencji technik wykonywanych w pozycjach charakterystycznych dla tej metody.
Źródłem każdej pozycji jest określone ustawienie i mechanika ciała terapeuty, która wprowadzając w ruch, angażuje całe ciało pacjenta. Wykonywane ruchy są całościowe, złożone i wielopłaszczyznowe, co zbliża je do aktywności podejmowanychw życiu codziennym. Sesje terapeutyczne Watsu w projekcie były wykonywane na cichym basenie – tylko do dyspozycji terapeuty, chłopca i jego rodzica. Temperat...
