Pełna treść dostępna jest wyłącznie dla subskrybentów

Masz już subskrypcję? Zaloguj się!

Fizjoterapia urazów stawu nadgarstkowego u narciarzy i snowboardzistów

Paweł Moczyński

Artykuł z obszaru: plany terapii wybranych urazów sportowych. Dotyczy urazów kończyny górnej.

Popularne obecnie narciarstwo i jazda na snowboardzie wiążą się z niebezpieczeństwem upadku, a co za tym idzie − ryzykiem powstania urazu stawu nadgarstkowego. Niestety wiele uszkodzeń nadgarstka jest nieprawidłowo rozpoznanych bądź nierozpoznanych, a tym samym niewłaściwie leczonych. Ogromne znaczenie dla odzyskania pełnej sprawności ręki, która uległa urazowi, ma postępowanie rehabilitacyjne.

W  obecnych czasach najpopularniejszymi sportami zimowymi są narciarstwo zjazdowe oraz snowboard uprawiane przez dzieci, młodzież oraz dorosłych. Obie te dyscypliny są uprawiane wyłącznie sezonowo w okresie zimowym i przez to większość osób, zakładając narty lub deskę snowboardową na nogi, nie jest odpowiednio przygotowana do sezonu. Sezon zimowy powinien być poprzedzony odpowiednim przygotowaniem motorycznym, tak aby zminimalizować ryzyko wystąpienia kontuzji. Wiele osób w ciągu całego roku nie ma styczności z innym sportem lub jest to rzadki kontakt, co ma znaczny wpływ na poziom przygotowania do sezonu zimowego. Statystycznie urazów snowboardowych jest dwukrotnie więcej niż urazów narciarskich. Jedną z przyczyn jest większa częstotliwość upadków snowboardzistów w porównaniu z narciarzami. Drugą przyczyną takiej dysproporcji jest rodzaj urazów w obu dyscyplinach i moment udzielenia pomocy medycznej. Urazy u snowboardzistów to najczęściej urazy kończyn górnych (nadgarstków), gdzie pomoc udzielana jest na stoku. U narciarzy najczęstsze są urazy skrętne, które często nie są rozpoznawane w momencie urazu i diagnoza stawiana jest wiele tygodni lub miesięcy po urazie jako dolegliwości o nieznanej przyczynie. W przypadku snowboardzistów statystyki mówią o 3−6 zdarzeń na każde tysiąc dni uprawiania dyscypliny. Przeciętny snowboardzista doznaje jednego urazu na każde 190 dni jazdy. Biorąc pod uwagę sezonowość dyscypliny, jeżeli jedna osoba jeździ dwa tygodnie w roku, to według statystyk 1 na 16 lat dozna urazu. Statystyka więc nie wygląda źle, ale jeżeli weźmie się pod uwagę 95 tys. złamań w obrębie nadgarstka w sezonie na świecie, to wygląda to znacznie poważniej. Urazy nadgarstków wśród snowboardzistów stanowią 25% wszystkich kontuzji, w dalszej kolejności są urazy głowy, barków, łokci, a na samym końcu kończyn dolnych. Jeżeli porówna się urazy, które przytrafiają się narciarzom, to problem jest odwrotny. U narciarzy najczęściej występującymi urazami są urazy stawów kolanowych. Na drugim miejscu są urazy kończyn górnych, a w dalszej kolejności urazy głowy, klatki piersiowej, kręgosłupa i tułowia. W przypadku narciarzy i snowboardzistów główną przyczyną urazów były upadki (82%), następnie zderzenia z inną osobą (15%) i inne przyczyny (3%). Naturalnym odruchem w trakcie upadku jest wyciągnięcie rąk do tyłu lub do przodu w celu z zamortyzowania upadku. Najczęściej taki odruch pojawia się w trakcie upadku przy małej prędkości. W przypadku złamania pojawia się dotkliwy ból, ograniczenie ruchomości oraz obrzęk w okolicach złamania [6, 7].

ANATOMIA

Kompleks stawowy nadgarstka złożony jest ze stawu promieniowo-nadgarstkowego, który zlokalizowany jest pomiędzy nasadą dalszą kości promieniowej a bliższym szeregiem kości nadgarstka oraz ze stawu śródnadgarstkowego znajdującego się pomiędzy bliższym szeregiem kości nadgarstka a dalszym. Szereg proksymalny stanowią kości łódeczkowata, księżycowata, trójgraniasta oraz grochowata. Szereg dystalny tworzą kości czworoboczna większa, czworoboczna mniejsza, główkowata oraz haczykowata. Staw promieniowo-nadgarstkowy ma eliptyczny kształt. Traktując kości nadgarstka jako jedność, tworzy on dwie wypukłości: przednio-tylną dla ruchu zgięcia i wyprostu oraz poprzeczną dla odwodzenia − przywodzenia. W stawie promieniowo-nadgarstkowym można wyróżnić więzadła:

  • poboczne promieniowe nadgarstka,
  • poboczne łokciowe nadgarstka,
  • dłoniowe promieniowo-nadgarstkowe,
  • grzbietowe promieniowo-nadgarstkowe,
  • łukowate dłoniowe nadgarstka,
  • łukowate grzbietowe nadgarstka. 

Staw śródnadgarstkowy znajd...

Pozostałe 80% treści dostępne jest tylko dla subskrybentów.

Subskrybuj

Podobne materiały